Vorig jaar (2018), mocht Richard voor de allereerste keer in twee sessies een aantal snoekbaarzen en meervallen haken in de Ebro in Spanje.
In mei van dat jaar kreeg hij te maken met de sterke snoekbaarzen aan zijn eigen dropshothengels en in september een aantal meervallen aan de gehuurde meervalhengels van ebrowhoppers.

Het geweld van de aanbeten en de strijd van de gehaakte vissen verraste hem volkomen en smaakte terecht naar meerdere sessies in de toekomst omdat je verslaafd raakt aan deze buitengewone sportieve manier van vissen met als aas Halibut pellets voor de meerval en gewone shads voor de snoekbaars die je in Nederland ook gebruikt.



Dat heeft er toe geleid, dat hij twee meervalhengels en twee Fin-Nor molens van mij heeft gekregen, die ik voorheen zelf heb gebruikt op de Ebro en later ook in Nederland.
Ik heb dat besloten aangezien hij zo enthousiast en vol overgave de eerder gehaakte meervallen op de Ebro wist te bedwingen en ik hem de hengels en toebehoren volledig en met een gerust hart gunde.

Omdat mijn beperkte gezondheid (hart en leeftijd) mij niet meer geheel toelaat om deze sterke vissen langdurig te drillen, zocht ik al langer naar een oplossing om de aangeschafte hengels en molens van de hand te doen en leek de verkoop er van de oplossing.



Nu ik heb gezien hoe enthousiast en begeesterd Richard met deze meervalvangsten om is gegaan en van plan is om met mij eventueel meerdere keren in de volgende jaren naar de Ebro af te reizen, is het zoeken naar een potentiele koper voorbij en leek schenken de juiste oplossing.

Ook ditmaal reizen we in mei (2019) met het vliegtuig naar vliegveld Reus, waar we wederom door Rinus van ebrowhoppers worden opgehaald, omdat wij bij hun een week visvakantie hebben geboekt in Playas de Chacon.



Nu vliegen we vanaf Schiphol net als vorig jaar ook weer op een woensdagmorgen naar vliegveld Reus in plaats van een zaterdag en vliegen we een week later op een woensdag terug naar Nederland.
De reden voor deze doordeweekse vlucht is simpel en eenvoudig, aangezien de vliegtickets vaak iets goedkoper zijn en we door de vrouw van Richard met de auto weggebracht en opgehaald kunnen worden op haar vrije doordeweekse dag.

Eveneens is het voordeel, dat we vroeg vertrekken met het vliegtuig (rond 06.00 uur) en we ook nog in de ochtenduren met Rinus aankomen in zijn huis in Playas de Chacon en we na een lunch ’s middags al kunnen vissen in de Ebro.



Is er een of meerdere voordelen te behalen en willen wij het uiterste uit onze visvakantie halen, dan lijkt dit de juiste oplossing.

Aangezien ik vorig jaar mijn twee karper reishengels en molens, maar ook mijn drie dropshothengels en klein materiaal bij Rinus en Rox heb achtergelaten, kan het gewicht van mijn koffer/duffel gereduceerd worden van 25 naar 15 kg, omdat ik vorig jaar het gewicht moest ophogen vanwege de berg handel die ik mee moest slepen.



Eigenlijk ben ik van plan om voortaan het hengelmateriaal blijvend bij ebrowhoppers te stallen vanwege het grote gemak en omdat ze veilig opgeborgen worden en de familie Houtkooper enige zekerheid hebben dat ik weer terug zal komen.
Hahaha.
Helaas is die zekerheid nooit aanwezig, want ik kan morgen onder de tram terecht komen.

Maar zover is het nog niet, hoewel de tijd sneller gaat dan je denkt en je gereserveerde laatste rustplaats of urn eigenlijk al klaar staat om je te herbergen of dat de chirurgische scalpels al geslepen zijn om je te ontleden als je je lichaam aan de wetenschap hebt nagelaten.



En vergeet niet dat je elk moment overreden kan worden door een vrouwelijke dronken bestuurder, die een sherrykuur aan het volgen is, ruw geschept kan worden op een zebrapad en met je hoofd op de rand van een trottoirband terecht komt, dood geschoten omdat je net op een verkeerd moment op de verkeerde plek bevindt en er veel te laat achter komt wat er gaande is of een plotselinge hartstilstand niet overleefd door onkunde van de omstanders die vreselijk opgelucht zijn dat zij daar niet op de grond liggen te creperen.



Ook kan je vliegtuig naar een vakantiebestemming neerstorten in zee omdat de piloot graag onbespied een glaasje drinkt, je een molestatie van een zeer agressieve inbreker in je eigen huis niet overleefd die het op je geld of sieraden heeft gemunt of dat je van je schuine dak van je eengezinswoning glijdt, op straat valt en je nek breekt toen je een verschoven dakpan door de wind probeerde recht te leggen.

Je ziet het soms op het nieuws en je leest het in diverse kranten, soms zit het mee en soms zit het tegen, maar dat je een keer de pineut bent en uit het leven moet stappen is duidelijk.



Maar nu nog niet en als het gebeurt, dan maar in je slaap tijdens een sterk erotische droom, waarbij je nog net het hoogtepunt meemaakt met een lekker wijf en je ’s morgens gevonden wordt met een brede grijns op je gezicht toen je tijdens de ejaculatie afscheid van het aardse nam en de aanwezige patholoog-anatoom dat direct kan constateren door je nog steeds aanwezige erectie die naar alle waarschijnlijkheid niet door de rigor mortis is veroorzaakt.

Rinus van ebrowhoppers heeft altijd zakken Halibut pellets van 20 of 25 kilo ruim in voorraad, die je gebruikt om op de meerval, maar ook op de karper te vissen.
Niet altijd zijn de loeisterke karpers gecharmeerd van zoete boilies of pop-ups, maar van pellets of boilies met een visgeur of smaak.



Deze visolie geuren prevaleren ze bijna altijd boven de zoete geuren, terwijl het helemaal geen kwaad kan om deze zoete geuren te gebruiken of door het grondvoer te mengen, aangezien het aanwezige onderdeel mais of tijgernoten in het grondvoer ook al zeer zoete eigenschappen hebben.

Soms blijven dagenlang de aanbeten van de roofvissen, karpers of meervallen uit en wordt de uitbater het fenomeen van het ontbreken van aanbeten verweten.
Het zou aan de stek liggen of aan zijn onbekwame handelingen als gids, misschien wel slecht geleverd voer of zou het aan het gehuurde materiaal liggen en vaak zal niet aan het ontbreken van eigen kunnen of andere omstandigheden worden gedacht.
Veranderen van stek of voer zal dan niet helpen en ook de verwijten niet, want er zal vaak een andere oorzaak aanwezig zijn.



Soms is het zuur als je een jaar van te voren af hebt moeten spreken om te gaan vissen in een bepaalde periode en je geen of weinige vangsten kan realiseren in de dagen dat je aan de oever of op het water in een bootje zit.

De natuur is grillig en de vissen maken daar ook een onderdeel van uit en het forceren om een aanbeet te krijgen zal weinig opleveren.
Ook in je eigen land is het ontbreken van een aanbeet tijdens een vissessie vrij normaal en ook dat moet je accepteren, dus waarom in den vreemde niet.



Een vanggarantie op voorhand is gewoon uitgesloten en je hebt gewoon mazzel als je een week treft waarin je armspieren helemaal verzuurt raken door de vele vangsten die je kan realiseren of ten deel vallen.
Dan betekent niet dat je automatisch het recht hebt en houdt op de vele vangsten van meerval, karper of roofvissen als je het jaar daarop weer naar dezelfde rivier afreist.
Je kunt dan wederom blanken en niets of weinig vangen.

Soms zijn er uitbaters en gidsen die oudere foto’s van vangsten van een of meerdere jaren geleden op hun site zetten om de vermeende en potentiele klanten over de streep te trekken om te komen.



Visueel aantrekkelijk maken, heet dat, want foto’s met grote vissen blijven een aantrekkelijk gezicht en spreken vissers altijd aan.
Ook kan er worden gelogen over de zogenaamde vele vangsten van meervallen en karpers, want leugentjes worden door vele vissers met graagte geabsorbeerd en gewaardeerd en gaan er in als zoete koek.

Van de zeven dagen vissen in mei 2019, die we al in 2018 bij ebrowhoppers besproken hebben, gaan we er twee gebruiken om op de meerval en de karper te gaan vissen.
De andere vijf dagen (eigenlijk 4 ½ ) zitten we in de platbodem te dropshotten op de snoekbaars.



We trekken er niet voor niets twee dagen voor de meerval uit, omdat je eigenlijk een stek op moet bouwen om het voor deze vissoort aantrekkelijk te maken om in de buurt te blijven.
Dat betekent veel en regelmatig voeren om voerplekken aan te leggen, want zonder voerplekken zal slechts een incidenteel voorbij zwemmende meerval je aangeboden pellets aan je hair vinden.

Omdat meervallen vaak op een kluitje bij elkaar liggen, zie je op de beeldschermen van de fishfinders soms een of meerdere bulten op de bodem.
Pas als ze gaan azen zie je ze als individuele monsters uit elkaar zwemmen, schuin met de bek naar de bodem gericht om te wroeten naar voedsel.



Het voorjaar stond in het teken van het samen delen van de voorpret en de tactieken te bespreken hoe we deze en een volgende keer, dus deze visvakanties (we gaan in september nog een keer naar de Ebro), zullen gaan vissen.
We zoeken uit welke shads we mee gaan nemen, zodat we geen dubbele verpakkingen van dezelfde shads bij ons hebben, maar meer gericht op het meenemen van een bredere variatie.

Helaas heb ik het gewicht van mijn koffer toch weer naar 25 kilogram moeten wijzigen, omdat ik een rodpod voor mijn karperhengels meeneem, wat materiaal voor Rinus die ik beloofd heb en daarmee kwam ik zwaar over het gewicht van 15 kilo heen.



Richard kon de 15 kilo van zijn koffer wel handhaven, want ik had voor hem ook een hengelkoker bijgeboekt, die eveneens in totaal 15 kilo mag wegen.
Daar zitten zijn meervalhengels in en veel klein materiaal waaronder ook een partij shads om als stootkussen te fungeren.

De weersvooruitzichten waren een paar dagen van te voren uitstekend te noemen, (Caspe via Buienradar) want we zouden alle dagen ruim boven de 20 graden uitkomen met een flauw windje rond 2 tot 3 Beaufort.
Toch gaat naast de zonnebrand de poncho mee en een regenbroek, want je weet maar nooit.



Het was weer een verademing om Rinus en Roxanne te ontmoeten, aangezien ik nog steeds het prettige gevoel heb om voor een deel bij de familie te horen, omdat ik daar al jaaaren over de vloer kom, vaak twee keer per jaar en ik nog steeds het gevoel heb dat ik van harte welkom ben.
Dat doet mij innerlijk wat en het is voor ieder mens persoonlijk een heerlijk moment, te weten, dat je graag wordt gezien, opgenomen wordt en vooral jezelf kunt blijven zijn.

In de vele gesprekken die we in die tijdsperiode met elkaar hebben gevoerd, leer je niet alleen van elkaar hoe je in het leven staat en welke momenten dierbaar waren en welke een stempel hebben gedrukt voor de rest van elkaars leven en openheid over familiaire gebeurtenissen.



Dat is voornamelijk een van de grootste reden dat ik elk jaar terugkom, vaak met vele verschillende (vis)vrienden om kennis te laten maken met deze enthousiaste mensen en hun bereidheid om het iedere gast naar de zin te maken.
Dit jaar word ik in juni 71 jaar en ik merk dat ik langzaam meer achteruit dan vooruit loop en dat merk ik vooral aan mijn lichamelijke conditie.

Ik heb mij voorgenomen dat ik toch elk jaar naar Rinus en Rox zal blijven gaan, al moet ik in mijn eentje, want ik haal er naast deze visreizen en persoonlijke ontmoetingen veel plezier uit.



Op de dag van aankomst zijn we na de lunch in de middag gaan dropshotten met de gereedstaande boot.
In de 4 ½ uur dat we zijn gaan vissen op de snoekbaars, kregen we 12 mooie sterke onderdanen van de Ebro aan de dropshothaken.

De Poolse shadjes waren in die middaguren duidelijk favoriet bij de familie snoekbaars want ze doken er op of het de laatste visjes waren die in de Ebro rondzwommen.
De wind stond een beetje schuin tegen de rotsen langs de kant aan te waaien, maar Richard kon redelijk makkelijk de boot in bedwang houden.



Later in de week kreeg hij het echt voor zijn kiezen, aangezien er veel van zijn stuurmanskunsten werd gevergd door straffe winden die de platbodem behoorlijk uit zijn koers stuurde.
Om dan ook nog zorgvuldig te dropshotten leek af en toe een onmogelijke opgave en het was helemaal een ramp om de boot te corrigeren als we weer eens aan de bodem/rotsen vast kwamen te zitten.

Dat gebeurde bij mij een zestal keren op een dag en dat kostte mij de nodige dropshot onderlijnen, loodjes en shadjes.
Maar gelukkig had ik de noodzakelijke onderlijnen al thuis voor geknoopt en genoeg dropshotloodjes bij mij.



De dag daarop (donderdag) kregen we slechts 13 snoekbaarzen in de boot, terwijl we eigenlijk dezelfde condities hadden als de dag ervoor.
Er zat echter een weersverandering aan te komen en dat zal de reden wel geweest zijn van de mindere vangsten.

De aanbeten echter bleven onverminderd keihard en de beuken op de toppen van onze dropshothengels waren soms verrassend te noemen.
De shads werden daardoor vaak diep genomen en moesten regelmatig zorgvuldig uit de kelen worden gepulkt.



Er werden regelmatig 50ers en 60ers aan de dropshothaken gevangen met af en toe een mooie 40er.
De snoekbaarzen en de drie baarzen waren puntgaaf en gezond en spreidde allen een behoorlijke levenslust uit, die door felle gevechten tot uiting kwamen.
De 60ers, waaronder twee van 68 en 69 cm, kregen de dropshothengels krommer dan krom tijdens de gevechten om los te komen en de spoel kon alleen maar lijn afgeven door het brute geweld.

Je voelde de tanden langs de fluorocarbon dropshotonderlijnen schrapen, omdat de shads erg diep waren genomen en je moest eigenlijk vrezen om het tot een goed einde te brengen.
Maar de onderlijn bleven heel en de donker gekleurde rakkers konden met de kieuwgreep uit het water worden getild, omdat we die dag een schepnet vergeten waren.



De vrijdag kwamen 17 snoekbaarzen even aan de shads snuffelen en die kregen gelijk een loeischerpe haak in de bek toen ze er even van wilden proeven.
De grootste beul bleek 62 cm te zijn, maar we kregen er nog een paar 60ers en vette 50ers er bij cadeau.

Omdat de weersverandering nu duidelijke vormen aan ging nemen, in de vorm van een zeer stevige wind en koude temperaturen in de ochtend, bleek dit duidelijk de vangsten te beïnvloeden op de zaterdag, aangezien nu slechts 7 snoekbaarzen mochten vangen.
De grootste bleek toch nog 60 cm te bedragen.

Op naar deel 2.