Het leek even een taai avondje dropshotten te worden, maar gelukkig kwamen Ruud, Edwin en ik nog genoeg hongerige bekken tegen die gevuld moesten worden.
Een shad sprong er bovenuit en dat was de Ribster Ice Shad van LunkerCity, die verleidde elke snoekbaars die de shad tegen kwam.

De vele aanbeten op deze shad trok de aandacht van mijn vismaten en ondanks dat ze beiden ook met vangende shads zaten te dropshotten, viel het hun steeds weer opnieuw op dat deze shad meerdere snoekbaarzen kon verleiden tot een aanbeet.



Telkens werd er een wenkbrauw opgetrokken en verscheen er tegelijkertijd een frons in het voorhoofd van de mannen, op de momenten dat mijn dropshothengel weer krom bleef staan door een woeste aanbeet.
Logisch dat er eerst stiekem naar mijn shad werd gekeken en toen belangstellend werd gevraagd met welke shad ik in godsnaam aan het vissen was.

Na de zoveelste felle aanbeet en de gehaakte snoekbaars ruim 70 cm bleek te zijn, wilden de mannen toch ook graag een shadje uit mijn shaddoos en werd deze vol vertrouwen aan de dropshothaken bevestigd.
De mannen kregen ook met meerdere aanbeten te maken en er verscheen op beide gezichten een grijns van oor tot oor.



Vangende shads worden op een gegeven moment collectoritems en daar kun je bijna geen afstand van doen en wil je graag een flink aantal achter de hand hebben om niet zonder te komen zitten.
Vangers gewoon aanschaffen en zuinig op zijn en die niet zo kwistig aan je vismaten geven. Hahaha.

Vandaag kregen we 34 snoekbaarzen in de Alumacraft en weer bleek deze sessie geslaagd en gaf deze ene vanger stof tot een gesprek tijdens de terugreis naar huis.