In het begin leek het er helemaal niet op dat Ruud en ik meer dan 20 snoekbaarzen zouden gaan vangen, want we moesten in het begin van de avonduren echt sprokkelen voor 11 visjes.
Toen we echter besloten om te gaan verkassen naar de rijke visgronden en de plek der plekken was bereikt, kregen we in vrij korte tijd 27 snoekbaarzen extra aan de dropshothaken, zodat we in totaal met 38 rakkers kennis mochten maken.

Het zeer ondiepe water (ca. anderhalve meter) bleek weer de echte verrassing voor ons in petto te hebben.
Probeer maar een aanbeet op die diepte tot een goed einde te brengen, want sla je mis, dan belandt het dropshotlood met de kracht van een loden kogel tegen je knikker aan als je niet op tijd bukt en anders hoef je alleen maar je mond open te doen om de wat kleinere snoekbaars tussen je tanden te krijgen.



De grotere schelmen bleven vanavond in hun schuilplaatsen liggen en stuurden hun kroost naar de verleidelijke shadjes en af en toe naar een bliekje aan de dropshothaken.
Kunnen ze gelijk wat ervaring opdoen, hoe je juist niet je bek vol moet proppen waar die verborgen haak in zit.
Degenen die het lesje door hebben, zal je ook niet snel meer vangen, want naderhand wordt elk verleidelijk bewegend visje eerst nauwkeurig door de jeugd bekeken voor er voorzichtig wordt geproefd.

Tja, dan kan je wel tien foto’s van kleinere gevangen snoekbaarsjes maken, maar daar zit ook niemand op te wachten, dus houden we het maar op deze twee foto’s.