In de jaren dat ik aan het dropshotten ben heb ik al verschillende merken baitcasting reels versleten, aangezien de antiretour in de reel die de vrijloop van de spoel blokkeert als je na het zakken van het lood naar de bodem een slag met de slinger maakt, het telkens opgaf.

En nu heb ik het niet over de goedkope merken van AliExpress, de DLT Ninja en de Abu Carcia Blue
Max, hoewel alleen de Abu Blue Max mij in de steek heeft gelaten, maar over het algemeen de duurdere merken zoals de Abu Carcia Max Toro en de Daiwa Viento.



De afgelopen 6 jaar (2013 – 2018) om maar een periode te noemen, heb ik 350 sessies dropshotten achter de rug, waarin ik ca. 3000 snoekbaarzen heb gevangen en met mijn vismaten mee, 8400 snoekbaarzen in totaal.

Nu had ik 7 druppel reels en die verdeelde ik over de sessies, want ik heb natuurlijk ook verschillende dropshothengels en ik had geen zin om telkens de druppelreels van de hengels af te halen en deze weer opnieuw op te bouwen op een andere dropshothengel.



Telkens kreeg ik na een bepaalde tijd dropshotten met hetzelfde euvel te maken, namelijk, dat bij een aanbeet en krachtig aanslaan de antiretour of blokkade in de reel, en die kan je niet in of uitschakelen, in het binnenwerk losschoot en direct bij de opslag een pruik op de spoel veroorzaakte omdat de spoel in zijn vrij werd “geslagen” en door bleef draaien.
Ergernis alom.

Dat kan je dus niet gebruiken bij de aanbeet van een grotere snoekbaars, want voor je de pruik van de spoel hebt kunnen verwijderen terwijl de gehaakte vis uit alle macht je hengel kromtrekt en je hoofdlijn nog meer op je spoel in de knoop aan het trekken is, breekt doorgaans je Fluorocarbon onderlijn bij de knoop van de dropshothaak af en is de vis verdwenen en laat jou achter met een immens grote pruik en een enorme teleurstelling.



Het kan toch niet zo zijn dat je na tientallen sessies de reel niet meer kunt vertrouwen en bij elke aanslag van een gehaakt vis de vrees ontstaat dat de reel weer kuren gaat vertonen.

Nu gebruik ik de baitcasting reels uitsluitend om het lood en aas naar de bodem te laten zakken, want werpen met een reel heb ik afgeleerd op de Castingclub ’ s Gravenhage in de jaren ‘ 80, aangezien ik bij het werpen steevast een pruik op de spoel te zien kreeg.
Met die gekkigheid en ergernis ben ik gestopt en sindsdien werp ik niet meer met een reel.



Nu tel ik alleen de gevangen vissen op die ik in die jaren aan de haak heb gehad en niet de missers, de roofvissen die je maar net haakt en onder het drillen na een paar meter losschieten, dus de baitcasting reels hebben meer werkuren gemaakt dan het aantal gevangen vissen doet vermoeden.

Dat betekent echter niet, dat je genoeg terugkrijgt voor je dure geld als een baitcasting reel het zo snel opgeeft om te presteren, dus heb ik op een gegeven moment besloten om gewoon de goedkopere versies aan te schaffen en houd ik er rekening mee dat ze maar een paar jaar of minder meegaan.



Krijg ik weer na een tijdje een pruik tijdens een aanbeet van een bijtende rover, dan gooi ik hem gelijk weg, want je gaat zo’ n onding ook niet weggeven aan een ander die straks hetzelfde mee gaat maken.
Ik probeer dan wel de werkuren met de aanbeten en lossers bij te houden, na welke periode de reel het opgeeft om gewoon zijn werk te doen.

Bij het typen van dit verhaal heb ik gelijk twee Abu Carcia Ambassadeur Blue Max, beiden voor nog geen 80.- euro bij elkaar bij Raven besteld en die heb ik inmiddels in huis.
Mooi, kan ik weer een paar jaar vooruit voor een klein prijsje.



Vandaag zijn Ruud en ik een aantal uren het IJ op geweest om eens te kijken hoeveel snoekbaarzen er aan onze siliconen shadjes wilden gaan hangen. We zagen tijdens het dropshotten drie man in een visboot en dat bleek de familie Bonouvrie uit Zaandam te zijn, die de boel leeg aan het harken waren.

Uiteindelijk kregen Ruud en ik 26 snoekbaarzen en een paar baarzen in de Alumacraft, waarbij slechts een (1) dikke zestiger het shadje wilde proberen, maar voor de rest waren de snoekbaarzen net maats of net niet.
Het was een warme dag, maar gelukkig waaide er een koel windje over het water, wat het een stuk aangenamer maakte.