Toen ik een tijdje terug op advies van Johan Struwe een Quantum reel heb aangeschaft, heb ik deze ook maar gelijk op een nieuwe hengel geplaatst, namelijk de Iron Claw High VC702 MH van 2.13 mtr in twee delen 16 – 48 gram.

Op de grote rivieren, met soms een flinke stroming, kan ik nu dropshotten met 12 cm shads of groter die vaak zwaarder lood verlangen dan de 15 gr waarmee ik doorgaans aan het dropshotten ben.
Soms plaats ik een dropshotloodje van 20 gram aan de onderlijnen van mijn dropshothengels, maar tegenwoordig meer met 25 gram, omdat deze Iron Claw hengel dat makkelijk hebben kan.



Vaak worden de wat grotere shads door de stroming van een rivier omhoog geduwd en zit je meer te diagonalen omdat je hoofdlijn ook schuin omhoog wordt geduwd.
Zwaarder lood kan dit euvel vaak opheffen, maar dan moet je wel de dropshothengel er voor hebben, omdat de meeste dropshothengels dat niet aan kunnen en al krom gaan staan zonder een aanbeet en alleen maar door het gewicht van het (te) zware dropshotloodje.

Je kunt met de meeste dropshothengels tot bijvoorbeeld 21 gram en met een loodje van 15 gram op veel wateren terecht, maar dan moet je eigenlijk niet dieper dan 6 of 7 meter zitten vissen en daar waar weinig stroming staat.



Ga je dieper dropshotten en op water waar redelijk stroming aanwezig is, dan kun je beter met een dropshothengel aan de slag die dat kan mannen omdat je dan zwaarder lood nodig hebt om contact met de bodem te houden.
Een dropshothengel die minstens 28 gram of zwaarder kan verdragen is dan bijvoorbeeld beter op zijn plaats.

De meeste dropshotters of verticalers houden van een strak hengeltje, waar je de aanbeten uitstekend op voelt beuken.
Dat is een van de aantrekkelijkste dingen die het dropshotten of het verticalen je te bieden heeft, maar er zijn ook zat vissers die liever een dropshothengel willen hebben die veel minder strak in de top zijn en op een aanbeet heel anders reageren dan de doorsnee verticaal visser die vaak snel en hard aanslaat met zijn verticaalhengel op de aanbeet van een rover.



Die neigen namelijk de dropshothengel met zijn soepele top vaak alleen maar omhoog omdat de roofvis zichzelf al gehaakt heeft door de meegaande top en alleen maar met een strakke lijn omhoog gehaald hoeft te worden.
Vaak gebruik je een dergelijke hengel als je bijvoorbeeld met spiering of bliekjes aan het dropshotten bent.
De roofvis krijgt meer de gelegenheid om het aasvisje naar binnen te slokken en dat zie je gewoon aan de bewegende top van de hengel.
Dat is dus een hele andere manier van dropshotten.



In al die jaren dat ik aan het verticalen en aan het dropshotten op de snoekbaars ben geweest, heb ik menige hengel in mijn handen gehad en ik ben nu tot de conclusie gekomen dat ik liever met een vrij strakke hengel wil dropshotten.

De eerste serie The Godfather is een snel en strak hengeltje waar je mee kan dropshotten, maar ook uitstekend mee kan verticalen en om niet al te veel hengels te willen promoten, zal ik het bij deze laten omdat bijna elke roofvisser dit hengeltje kent.
En om ook snel te reageren op een aanbeet als je met shads aan het dropshotten bent, is een strakke hengel noodzakelijk en zeker als de aanbeet op een diepte van zo’n tien meter plaatsvindt.
Je kunt op zo’n beuk veel beter en adequater handelen, tenminste dat is mijn ervaring.

Vanavond zit ik met Ruud en Edwin in de boot en we zijn op zoek naar felle tegenstanders om daar een potje mee te knokken.
Ik heb mijn Wipers weer bij mij en ik ben van plan ze vanavond weer te gebruiken, omdat ik ze de vorige keer met Marco heb ingezet en daar goed mee heb gevangen aan de dropshot.



Om een Wiper goed tot zijn recht te laten komen en die zo verticaal mogelijk aan te bieden, heb ik een loodje van 25 gram aan de onderlijn bevestigd.
Door de Wiper af en toe en zeker met grotere tussenpozen stil te laten hangen, creëer je telkens een rustpunt die vaak zeer aantrekkelijk voor de snoekbaars kan zijn.
Daar valt wat te nuttigen, zullen we maar zeggen en nieuwsgierig als deze rovers zijn, komen ze daar geheid op af.
Besluit een roekeloze rakker dat het tijd wordt om zijn lege maag te vullen, dan kun je een beuk op de top van je hengel verwachten die zijn weerga niet kent.

En dat gebeurde natuurlijk ook toen ik de Wiper op nog geen anderhalve meter water aanbood, want even later stond mijn Iron Claw hengel krom na het snelle aanslaan op een weergaloze beuk.
De vechtjas was een mooie 50er met een uithoudingsvermogen van een jachtluipaard op volle snelheid.



Het zag er in het begin van de avond niet naar uit dat we meer dan 15 rakkers zouden gaan haken, maar zeg maar dat we slow starters waren, omdat we ineens 20 snoekbaarzen op de teller hadden staan en een uur later stond de teller al op 30 stuks.
Ed kreeg nog een flinke snoek aan zijn shadje, maar die was ook maar net in zijn bovenlip gehaakt want toen hij aan de oppervlakte met zijn kop begon te schudden, schoot de shad los.

Een tijdje later kreeg ik zo’n harde beuk op de top van mijn Iron Claw, dat ik de opslag tot in mijn elleboog voelde.
Het schepnet moest er aan te pas komen en een prachtige 70er snoekbaars schoof in het net,
Ik zat te genieten als een geile vent in een stripclub met topless dames in de bediening en ik vond het jammer dat de strijd zo snel voorbij was toen ik de geweldenaar in de Alumacraft kon brengen.



Ruud mocht nog een flinke baars landen, waarvan de foto helaas wazig is gebleken om in dit verhaal op te nemen en uiteindelijk kregen we vanavond toch nog 47 snoekbaarzen, een baars en een snoek aan de dropshothaken.
In het begin was het even sprokkelen voor een visje maar de rest van de avond hebben een aantal plekken, waar we vaak roofvis konden verwachten, dat weer goed gemaakt.

Er stond vanavond weinig tot geen oostenwind, de omgevingstemperatuur aanvaardbaar en de regen is weggebleven.
Straks als de temperatuur van het water verder daalt en de koude meer en meer zijn intrede doet, verwachten we meer roofvissen op plekken die nu nog dunbevolkt zijn.