Wij zijn op zoek naar wrede cultuur barbaren, die er niet voor terugdeinzen om een prooivisje of een namaakvisje in de vorm van een siliconen shadje aan te vallen en te verslinden.
Soms worden ze mishandeld en verminkt door een roofvis die de prooivis snel in de staart en rugwervels bijt, zodat ze bijna hulpeloos en immobiel worden gemaakt en ze op een later tijdstip door de rover wordt opgepeuzeld.



Nu de tijd aanbreekt dat de koudere dagen langzaam maar zeker zijn intrede doet en de roofvissen automatisch het seintje om meer te vreten hebben gekregen, doen ze hun uiterste best om straks kogelrond de winterperiode in te gaan.

Geen prooivisje is meer veilig voor ze en kannibalisme viert hoogtij, aangezien alles wat kleiner is dan zij zelf zijn, als voedsel wordt gezien en dan maakt het echt niet uit of deze visjes uit dezelfde roofvisfamilies komen.
Wie niet tijdig weg kan komen gaat er aan.



Wij daarentegen proberen ze in die periode te verleiden tot een aanbeet met uitgelezen siliconen shadjes, die een bepaald visje imiteren.
Van ons mogen deze shadjes zwaar mishandeld worden door de aanwezige agressieve roofvissen, want dat is uiteindelijk ons streven.

De beuk er in, zullen we maar zeggen, slopen die hap, want bij elke aanbeet willen we een gulzige rakker met vergevorderde obesitas aan de dropshothaak in de boot krijgen.



Vette bakken met kogelronde lijven waarvan de schubben wijduit staan en door de dikte van het lichaam niet meer aaneen kunnen sluiten, beulen met een loeistrak vel tot barstens toe en door hun zware gewicht elke keer geschept moeten worden op straffe van lijnbreuk van de onderlijn.
Daar zitten we op te wachten en daar komen we vroeg voor uit ons bed, maar we zijn ook bereid om daar urenlang voor in de koude, regen of andere barre weersomstandigheden te willen zitten.

Vandaag zitten Marco, Frido en ik in de Marcraft op zoek naar deze families snoekbaarzen en het aanbod was schaars.



Wel kwamen er mooie 50ers, dikke 60ers en een 70er aan onze dropshothaken en twee sterke snoeken, waarvan er een geschept kon worden en de ander net losschoot tijdens het pakken met behulp van de kieuwgreep.
De regen kletterde af en toe op ons neer, de wind was redelijk matig en helaas was het vandaag doodtij, want de stroming was nominaal.

Op een bepaald stukje rivier mochten we volgens de politie niet vissen en zij vonden het nodig dat we een bekeuring hadden verdiend.
Ze waren bereid om slechts een bekeuring van 140 euro uit te schrijven en geen drie, zodat we gezamenlijk de schade onderling konden verdelen.