Op 5 januari jl. waren Boy, Marco en ik eerst naar de Vlietlanden gereden om daar te gaan dropshotten op de snoekbaars, omdat we er daar zeker tientallen jaren niet meer naar toe zijn geweest.
We zagen op de plassen verschillende visbootjes waarvan de mannen aan het trollen waren en dat doe je vaak alleen als je op snoek uit bent.
We zijn daar op verschillende plekken gaan dropshotten en terwijl wij toch echt activiteiten op de schermen van de fishfinders zagen, kregen we nog geen stootje, nibbel of aanbeetje van geen enkele rover.
Tja, dan ben je rond 11.00 uur toch wel uitgekeken op dit water en wordt het tijd om te verkassen naar een ander water en dat werd het Nieuwe Meer.



Daar konden we van ca. 12.00 uur tot 15.30 uur toch nog 16 snoekbaarzen in de boot krijgen, maar die waren van een zodanige maatvoering, dat er geen enkele foto is gemaakt om bij een verhaal te illustreren.

Vandaag zitten Marco, Frido en ik op het IJ omdat Ruud en ik een paar dagen geleden daar 30 prachtige snoekbaarzen in de boot konden krijgen.
Het zag er in de ochtenduren nog niet naar uit dat we die 30 stuks zouden halen, maar uiteindelijk kregen de rovers steeds meer zin om te gaan azen.
Nu wilden de rakkers vandaag weer niet direct het aas aanvallen wat wij ze aanboden en zelfs de spiering, voorns en de bliekjes verbleekten van kleur omdat ze geen rover over konden halen ze eens in de staart te bijten.



Misschien waren we te vroeg, maar rond 08.30 uur moeten toch de meeste roekeloze rakkers wel uit de veren zijn met een berenhonger van hier tot Tokio en daar waren wij naarstig naar op zoek.
De eerste booswicht ging toch overstag en greep gulzig de bliek, die hij tot in de strot naar binnen zoog.
Eindelijk was de nul uit de boot en kregen we weer een beetje moed om verder te dropshotten en nu kwamen wel regelmatig de een na de andere krachtpatser over de rand van de Marcraft.

Nu de dagen weer langzaam gaan lengen, kunnen we straks ook wat langer in het licht dropshotten en steeds iets vroeger de deur uitgaan om aan een vissessie te beginnen.



Maar zover is het nog lang niet.
Soms geeft de snoekbaars de voorkeur voor een siliconen shadje en soms alleen maar een bliekje of een spiering, maar ook soms aasvis in de morgen en in de middag weer niet.
Het blijft een rover met een grillige inslag en die kun je als roofvisser nog steeds niet peilen.

Als we weer een andere plek hadden opgezocht, dan kwam er een of twee rovers aan de haken, we zagen ze wel op de beeldschermen maar erg fanatiek waren ze niet.



Vandaag fungeerde ik meer als fotograaf, dan dat ik zelf met een vette bak in mijn handen zat, maar dat geeft niet, aangezien ik dat met het grootste plezier doe.
We sloten de dag met 26 rovers af, want meer zat er gewoon niet in.
Vandaag kregen we een paar druppels regen en in de middag een warm zonnetje voor de broodnodige vitamine D.