De laatste middag/avondsessie met Ruud resulteerde in het vangen van 55 snoekbaarzen en een brasem en dat was een mooi aantal met zijn tweeën.
Vanavond proberen Marco, Frido en ik hetzelfde resultaat te bereiken, want de condities zijn praktisch hetzelfde, alleen neem ik nu een roller met Deet mee, omdat we de vorige keer lek werden gestoken toen de schemering ingevallen was.
Expres een roller en geen spuitbus omdat je met een roller vrij nauwkeurig de plekken op je huid kunt bereiken, zonder dat je vingers in aanraking komen met het dodelijke Deet om muggen op een afstand te houden en zelfs dodelijk voor ze is.



Als je Deet aan je vingers krijgt en je bevestigd daarmee een spiering of een in de haakbocht getrokken shadje weer fatsoenlijk op de dropshothaak, dan kun je het schuffelen dat je nog een aanbeet krijgt.
De muggen houden niet van die geur, maar de vissen ook niet.
Heb je geen roller maar alleen een spuitbus, was dan je handen na gebruik met een stukje zeep, die je de vorige keer uit een hotelkamer hebt gestolen, ik bedoel, hebt meegenomen.

Scheelt echt vangsten, want je handen afvegen aan de visdoek die je elke keer gebruikt als je een roofvis hebt gevangen blijft de geur van Deet steeds weer overbrengen naar je handen.



De vorige keer met Ruud waren een paar shadjes abnormaal goed in staat om stoere booswichten te verleiden tot een aanbeet, want we kregen meer aanbeten op deze shads dan op de bliek of spiering.
Raar eigenlijk, want een paar dagen voor onze sessie waren drie, ons bekende vismaten in een en dezelfde visboot in staat om 75 snoekbaarzen omhoog te brengen die uitsluitend met bliekjes waren gevangen en dat zijn gewoon omgerekend 25 stuks de man.

Ook al zoiets en gewoon niet uit te leggen waardoor dat nou weer kwam.
Het was in het begin met Ruud even aftasten wat de voorkeur van de rovers waren en uiteindelijk bleken dat toch de shadjes te zijn die we de hele sessie maar hebben gebruikt.



Ik moet toegeven, dat de bliek aan de dropshothaak wat grotere rovers in de boot bracht en ook wij wisten zelfs iets meer dan 25 stuks de man te vangen en dat weer met shads.

Voor alle zekerheid heb ik toch nog wat bliek en spiering meegenomen (die ik gewoon niet heb gebruikt), want je zult het altijd zien dat als je ze niet bij je hebt er door de woestelingen misschien wel minder aanbeten plaatsvinden.
De eerste shads van Marco en Frido werden natgemaakt door ze naar de bodem te sturen en ik wilde eerst een bliekje aan de dropshothaak rijgen, maar om een of andere reden ben ik toch ook met een shad gaan dropshotten.



Erg gulzig waren ze in het begin nog niet, aangezien een aanbeet even op zich liet wachten, maar daar kwam die dan toch en de top van de hengel van Marco werd woest naar beneden getrokken.

Weer ging de voorkeur naar de eerder gebruikt shadjes uit, want de beuken op de top van onze dropshothengels waren ongekend hard afgewisseld met subtiele aanbeten waarbij de haak net voor in de bovenlip zat.
Bij de gulzige aanbeten was mijn shad vaak diep genomen, mede door de geringe lengte van de shad (5 cm zonder en 9 cm met staart) en de kracht zat hem niet in het lijfje, maar in het slappe zwiepende platte staartje die oerverleidelijk door het water zwabbert als je hem op de juiste manier laat bewegen.



Helaas worden deze shads niet meer gemaakt en hebben Ruud en ik met deze (voor)kennis gelijk meerdere zakjes aangeschaft om voorlopig jarenlang niet zonder te zitten.
Visdeal had ze vorig jaar nog even in de aanbieding voor de helft van de prijs, maar ook die zijn er niet meer.

Bij de helling kwamen we Pietje en zijn vismaat Jan tegen en die waren van plan om eens goed te rauzen om het snoekbaarsbestand uit te sorteren op lafaards en stoere knapen.
Naderhand hebben we nog even telefonisch contact met ze gehad over hun droevige en dramatische vangsten, die abnormaal laag waren (5 stuks).
Daar snapten we helemaal niks van, want wij zaten al op 30 snoekbaarzen en ze bleven maar komen waarbij de maten en jaargangen duidelijk in grootte verschilden met de vorige sessie met Ruud.



Mooie stoere 50ers, rappe 60ers en zelfs de 70 cm klasse waren vanavond ons deel en nu wij een stukje van de taart hadden geproefd, wilden we de rest ook gaarne nuttigen en dat hebben we gemerkt en ondervonden.

Een verschrikkelijke klap op de top van de dropshothengel van Marco gaf aan dat er een flinke onverlaat een shadje als een hapklaar brokje in de bek had genomen.
De kromming in de hengel was zo overdreven vervormd, dat het breekpunt die de fabrikant voor de hengel had opgegeven, het kritieke punt had benaderd.



Gelukkig bezit zijn molen een uitstekende slip en die gaf met plezierige soepele bewegingen voldoende lijn af om het breekpunt van de hengel te compenseren.
Even vreesden we dat de kromming in de hengel blijvend en permanent zou blijven, maar toen de gigantische woesteling voor het schepnet lag, zagen we de vette bak in zijn volle lengte, die het vreemde gedrag van de hengel rechtvaardigde.

Diverse kretologieën en oerachtige geluiden kwamen over onze lippen, want met grote ogen keken we in het licht van onze hoofdlampjes naar de krachtpatser die het lichte dropshothengeltje, maar ook de eigenaar er van haast een hartverzakking bezorgde.



De schurk werd geschept en in de boot gebracht, onthaakt en gelijk opgemeten en dat was eindelijk de eerste 90 plusser voor Marco die er zeker 5 jaar op heeft moeten wachten voor hij zo’n gigant aan de haak kreeg.
Vele aanbeten waren zo fel dat de shads van 13 cm geheel in de bek waren verdwenen en naarmate de avond vorderde, werden de gehaakte rovers steeds agressiever en hadden we soms moeite om de bek open te krijgen om de haak en de shad te verwijderen.
Als dan de batterijen van je hoofdlampje op beginnen te raken is het helemaal een crime om dan de gepenetreerde haak in de half gesloten muil te ontdekken.



We naderden de 60, toen de 70 stuks en ze bleven maar komen en toen de teller stopte bij 81 stuks, was de koek op.
Uiterst tevreden togen we naar de helling en naar de loods om de boot te stallen en de gigantische snoekbaars was onderweg regelmatig het onderwerp van gesprek.